Oj tak!
Od samych koniuszków paznokci po koniuszki włosów.
Od stóp do głowy.
Od małego lewego palca do małego prawego.
Przeszywa mnie na wskroś!
Dumna jestem z mojego dziecka!
Dzielnie spędza całe dnie ze mną w przedszkolu. Robi się co raz bardziej kumata i bardziej odważna. Co raz bardziej lgnie do dzieci choć ma niespełna 7 miesięcy.
Czołga się z takim zapałem i determinacją, której można jej pozazdrościć.
Gdybym ja miała tyle determinacji i samozaparcia co Hania, to góry mogłabym przenosić.
Dziś po raz pierwszy Hania spróbowała chleba z masłem, który to wyrwała z maminej dłoni, przeżuła dokładnie i wypluła, nie bardzo wiedząc do czego ów chlebek służy i co należy z nim począć.
Po raz pierwszy też Hanuszka spróbowała raczkować. Próbę co prawda okupiła upadkiem na nos, bo całą swą siłę włożyła w uniesienie nóżki i....upadła. Nie raz...Ale dziarsko po każdym upadku się podnosiła i próbowała dalej ciesząc się przy tym niesamowicie:)
Motorem napędowym były oczywiście dzieci i nowe zabawki:)
A oto, to, co udało mi się uwiecznić moim telefonem...
 | |||
| Zaraz cię złapię:) |
 |
| Przemieszczam się:) |
 |
| No, dotarłam:) |
 |
| A to się je? |
 |
| O gazety mamy:) (to w domu) |
Oj dumna jestem!
P.S. Udało mi się natrafić na to, co potrafi skrywać kubek niekapek. Zdjęcie niebawem:)
Starszy post
Brawo Brawo!! :)) Pamiętam jak ja się cieszyłam z każdego takiego kroczka i mobilności :D serce rośnie!
OdpowiedzUsuńDziękować:) Ale widzę, że i u Ciebie są powody do dumy:D gratuluję synkowi umiejętności picia z kubeczka:D
UsuńGratulacje!
OdpowiedzUsuńdo przedszkola? nie za wcześnie?
Pozdrawiam:)
To jest prywatne przedszkole, a w zasadzie żłobko - przedszkole, w którym pracuję. Młoda czasami tam ze mną przychodzi jak nie mam jej z kim zostawić:)
Usuńoj super! ja tez mysle o żłobku na kilka godz, aby Synus mógł sie wyszaleć z dziećmi :)
UsuńTo jest dobra myśl. Na początku jest ciężko, bo malec musi się przyzwyczaić do nowego otoczenia i tego, że mamy nie ma obok, ale po pierwszych przykrych dniach jest lepiej:)
UsuńJednym częstym błędem jest to, że rodzice długo się z dziećmi żegnają i nie chcą wyjść bo malec płacze, a to pogarsza sprawę i utrudnia dziecku aklimatyzację. Wybacz, że o tym piszę, ale już tyle dziecięcych tragedii po takich długich pożegnaniach widziałam, że jestem przewrażliwiona...A to trzeba raz, dwa buziak w czółko i uciekać, a wyryczeć się jak dziecko nie widzi i nie słyszy...
Kontakt z innymi dziećmi jest niezastąpiony i prędzej czy później każdy malec do tego dochodzi:D
cudna jest:)
OdpowiedzUsuń:) Dziękujemy:)
Usuńnie ma nic przyjemniejszego, niż duma z osiągnięć własnego dziecka :) każdy malutki krok rośnie do ogromnych rozmiarów :)
OdpowiedzUsuńOj tak, to się zgadza:)
UsuńSuper się aklimatyzuje, zdolniacha mała! I do raczkowania się szykuje - oj będzie się działooooo w mózgu - łohoho :)
OdpowiedzUsuńDzieje się, dzieje:) A my czekamy z niecierpliwością na każdy postęp:)
UsuńRośnie Ci córa że ho ho:), i sama byłabym dumna z tak kontaktowego dziecka.
OdpowiedzUsuńChyba nie ma dnia, w którym nie byłabym z Małej dumna:)
UsuńFantastycznie:) Gratulacje wielkie! Pewnie się powtarzam ale cudna jest, taka cala do schrupania:)
OdpowiedzUsuńHehehe:) Sama mam ochotę Hankę schrupać:D
Usuń