Hanka ma prawie 2 miesiące:) 15 będzie dokładnie. W tym czasie nie udało się nam jej ukatrupić. Dzieć żyje i ma się dobrze (poza alergią niewiadomego pochodzenia). Większego uszczerbku na zdrowiu też nie odnotowano. Co do psychiki to zobaczymy za lat kilka, na razie wydaje się być całkiem normalna:)
Śmiem zatem mniemać, że na rodziców się nadajemy. I chyba nawet teściowie się o tym przekonali, bo przestali tak często odwiedzać i dzwonić z pytaniami jak tam mała. Czym z resztą irytowali bardziej syna swego niż mnie. I nawet nie chodziło o same wizyty ale o przewrażliwienie świeżo upieczonych rodziców i chęć wykazania się.
Na początku mieliśmy wrażenie, że jesteśmy traktowani jak debile, którym się dziecko trafiło i teraz "coś z tym" trzeba zrobić. Daliśmy radę? Daliśmy. Czasem wystarczy trochę zaufania do "świeżaków".
A tak z innej beczki, to już się nie mogę doczekać, żeby mąż mój jedyny oddał w końcu pracę, obronił się i wziął Młodą na spacer. Mogłabym odgruzować mieszkanie...Albo pohaftować trochę.
Na początku mieliśmy wrażenie, że jesteśmy traktowani jak debile, którym się dziecko trafiło i teraz "coś z tym" trzeba zrobić. Daliśmy radę? Daliśmy. Czasem wystarczy trochę zaufania do "świeżaków".
A tak z innej beczki, to już się nie mogę doczekać, żeby mąż mój jedyny oddał w końcu pracę, obronił się i wziął Młodą na spacer. Mogłabym odgruzować mieszkanie...Albo pohaftować trochę.
Starsze posty