Szaleństwa Panny Hanny vol.2

Wczoraj byli znajomi.

No nie mogło być inaczej jak tylko cyrkowo.

Bo Hanka przecież w centrum uwagi.

Pomijając już fakt kokietowania cioci A. i wujka P., bo przecież zaszczytu otrzymania tylu zalotnych spojrzeń i nieśmiałych uśmieszków spod lekko opuszczonej główki nie każdy może dostąpić.

To Hankowe czarowanie skończyło się ciasteczkiem.

Wujek P. dał się omotać i uradował dziecko ciastkiem.

Całe szczęście, że Młoda nie jada takich rzeczy praktycznie wcale, więc była w stanie zjeść tylko pół.

Wolała paluszki juniorki i swoje biszkopciki...

I piwo taty...

Od razu zaznaczam, na wypadek czytania tych słów przez jakiegoś kuratora czy innego miłego...

Wolała - nie znaczy, że dostała...

A co się działo jak nie dostałą to już każdy może sobie dopisać.

No więc, Hanka była w centrum uwagi.  

A to znaczy, że działy się rzeczy szalone i godne przynajmniej zdjęć jak nie filmu, niestety bolące nas ze śmiechu brzuchy nie pozwalały dotrzeć do aparatu.

Istniała też obawa, że kiedy Hanka zobaczy sprzęt w dłoniach mamy zakończy swój szaleńczy popis.

Zaczęło się od tańców.

Tańce Hankowe zaczynają się od wciśnięcia guzika od sortera, który zgodnie z założeniem producenta "uwalnia" muzykę po włożeniu klocka.

Nic bardziej mylnego, jeśli myślicie, że ona ta muzykę "uwalniała" klockiem.

Dziecko głupie nie jest, ale leniwe bywa:P

Wszystkie guziczki wciska paluszkiem i zaczyna tańczyć.

A taniec wygląda komicznie, bo Hanka siedzi tak jak nie powinna, czyli w "V" i podskakuje na pupie śpiewając do tego głośno "aaaa-aaaa-aaaa" ewentualnie "laaaaa-laaaaaa-laaaa".

I co z tego, że jej te nogi wyprostuję?

Za chwile i tak wraca do ulubionej pozycji (siła ani pomysłu już nie mam jak z tym walczyć).

Hanka stwierdziła, że publiczności się podoba, więc przeszła do akrobatyki...

Wiecie jak sika pies?

Tyle, że pies - pies, nie pies - suka....

NO, to Hanka właśnie w takiej pozycji lejącego psa, śpiewała dalej i machając tą nogą w powietrzu usiłowała trafić kota.

Oczywiście trafiła, oczywiście byliśmy pewni, że się kot obroni i ugryzie po czym czmychnie gdzieś...

Ale kot był zdesperowany.

Kot desperacko MUSIAŁ zostać na TYM miejscu.

I owszem przeszkadzało mu to, że to małe COŚ macha mu nad futrem swoim odnóżem, ale ani myślał wstać, gryźć czy uciekać...Co najwyżej przesiadał się 5 cm dalej.

A Hanka za nim w pozycji lejącego psa....

Mina kota była bezcenna...

I naprawdę, gdybym wiedziała, że zrobi mu krzywdę to bym ją wzięła.

Ale ona się musi nauczyć, że kotek ugryzie kiedy go zaboli.

Najwyraźniej go nie bolało.

Potem Hanka przeszła samą siebie i samego Chucka Norrisa wykonując półobrót godzien wspomnianego.

Pół obrót oczywiście z pozycji lejącego psa....

Tego kotu było za wiele, choć nie oberwał i daleko do tego było...

Zwiał na oparcie fotela, bo tam go to małe pełzające ZUO  nie dorwie...

Spoko...My sami czekamy na więcej szaleństw Panny Hanny;)

A Wam życzymy udanego piątku:)